Διάσημες τοπικές γεύσεις και προϊόντα ΠΟΠ της επαρχίας Ηρακλείου (Κρήτη) που ξεχωρίζουν!

ΠΗΓΗ: https://www.travel.gr/
Στη μεγάλη πεδιάδα του Μεσαρά, που ορίζεται από Ψηλορείτης προς τα βόρεια και το Αστερούσια Στα βουνά στα νότια, καθώς και στις πεδιάδες του Ηρακλείου και του Καστελίου, καλλιεργούνται απέραντοι ελαιώνες και αμπελώνες, εσπεριδοειδή και πολυάριθμα λαχανικά εξωτερικού χώρου και θερμοκηπίου που θρέφουν ολόκληρη την Ελλάδα όλο το χρόνο και εξάγονται στο εξωτερικό, καθώς και σιτηρά.
Ο ελαιόλαδο ΠΟΠ και οι περιοχές παραγωγής κρασιού (και σταφίδας) κατέχουν την πρωτοπορία, ενώ εξωτικές καλλιέργειες στη νότια ακτή, όπως τα αβοκάντο και οι μπανάνες, έχουν εδραιωθεί δυναμικά.
Το μικροκλίμα της περιοχής, καθώς και ολόκληρης της Κρήτης, που καθορίζεται από τις συνεχείς εναλλαγές των ψηλών βουνών και της θάλασσας, έχει δημιουργήσει μια μοναδική βιοποικιλότητα ιδανική για την ανάπτυξη αυτοφυών αρωματικών βοτάνων, μερικά από τα οποία βρίσκονται μόνο στο νησί.
Η μοναδική μαλοτήρα, το δίκταμο, η μαντζουράνα, το φασκόμηλο κ.λπ., τα οποία πλέον, εκτός από την άγρια μορφή τους, καλλιεργούνται συστηματικά για τις εξαιρετικές φαρμακευτικές τους ιδιότητες και χρησιμοποιούνται ευρέως στην κουζίνα του νησιού.
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζουν ορισμένα πιάτα που είναι πιο τεχνικά σε σχέση με τα απλά. Κρητική κουζίνα, όπως ο Τζουλαμάς, ο Μεσαράς, η αποκριάτικη γλυκόξινη πίτα με ρύζι και κρέας και ζάχαρη, ίσως επηρεασμένη από τους Βενετούς, ενώ στο ρεπερτόριο των σημερινών Ηρακλειώτικη κουζίνα, οι Έλληνες πρόσφυγες της Μικράς Ασίας εισήγαγαν τις δικές τους συνταγές, όπως τα σουτζούκια.


Χόνδρος
Ο χόνδρος, δηλαδή χοντροαλεσμένο σιτάρι, και ο ξινόχοντρος, ένα νόστιμο «ζυμαρικό» φτιαγμένο με χοντροαλεσμένο και ξινό γάλα προβάτου, συνδυάζονται με σαλιγκάρια ή μελιτζάνες ή βράζονται σε ζωμό κρέατος, δίνοντας μια σειρά από μοναδικά πιάτα. Η φάβα ή «κουκοφάβα» είναι ένα άλλο εξαιρετικό πιάτο, ενώ το αρνί και το κατσίκι είναι επίσης δημοφιλή στο Ηράκλειο.
Η τυροκομία έχει βαθιές ρίζες και ανάμεσα στα πολλά τυριά όπως η φρέσκια ξινομυζήθρα ή ο «αθότυρος» (αποξηραμένη μυζήθρα), Γραβιέρα ΠΟΠ Κρήτης Παράγεται επίσης, όπως συμβαίνει σε όλο το νησί. Οι σαρικόπιτες και οι αγνόπιτες, τηγανητά γλυκά φτιαγμένα με μέλι, αποτελούν μέρος της γαστρονομικής παράδοσης του νησιού.

Μαλοτήρα
Η θρυλική «μαλοτήρα» είναι ένα αυτοφυές βότανο μέσα στη μοναδική βιοποικιλότητα του νησιού. Το «κρητικό τσάι του βουνού» (Sideritis syriaca) προέρχεται από τα μαγευτικά Λευκά Όρη, σε υψόμετρο 800-2.000 μέτρων.
Καταναλώνεται στο νησί από την αρχαιότητα και θεωρείται πραγματικό φάρμακο για μια ολόκληρη σειρά ασθενειών, όπως γαστρεντερικές διαταραχές, πονόλαιμο, βήχα και αναπνευστικά προβλήματα, λοιμώξεις, καχεξία και αδυναμία, νευρικότητα και διαταραχές ύπνου, καθώς έχει αντιφλεγμονώδεις, αντιβακτηριακές και αντιοξειδωτικές ιδιότητες.
Άλλωστε, η ίδια η λέξη «μαλοτήρα» προέρχεται από την εξελληνισμένη εκδοχή των ιταλικών λέξεων «male» που σημαίνει «κακός» και «tirare», που σημαίνει αποσύρω, τραβάω. Σήμερα, η άγρια μαλοτήρα είναι εξαιρετικά σπάνια λόγω της υπερσυλλογής και της υπερβόσκησης, γεγονός που έχει οδηγήσει στην οργανωμένη βιολογική καλλιέργεια του φυτού.


Άζυμο παξιμάδι «Εφταζύμο» (Κασταμόνιτσα, Κρούστας)
Ένα νόστιμο παξιμάδι φτιαγμένο από το πιο δύσκολο στην παρασκευή ψωμί. Αυτό που του δίνει ζωή είναι ο αφρός που σχηματίζεται στην επιφάνεια των χοντροκομμένων ρεβιθιών που αφήνονται να ζυμωθούν σε νερό αρωματισμένο με δάφνη μέχρι να γίνουν χυλός, ο «κούνενος».
Η δυσκολία στην παρασκευή του έχει δημιουργήσει πολλές πεποιθήσεις γύρω από αυτό. Πρέπει να ζυμώνεται κρυφά από τους γείτονες και τους άντρες της οικογένειας, πρέπει να το παρακολουθεί συνεχώς η νοικοκυρά, δεν πρέπει να λέγονται λόγια επαίνου όσο φτιάχνεται γιατί το κοιτάζουν.
Το όνομά του, το οποίο θα μπορούσε εύκολα να θεωρηθεί ότι σημαίνει ότι ζυμώνεται επτά φορές, λέγεται ότι προέρχεται από τη λέξη «αυτοζύμο» που σημαίνει ότι φουσκώνει χωρίς τη βοήθεια μαγιάς ή προζυμιού. Η λέξη στη συνέχεια έγινε «φτάζυμο» και στη συνέχεια εφτάζυμο (αφού ο αριθμός επτά έχει τη δική του μαγική σημασία).
Όλη η ανατολική Κρήτη φημίζεται για το φθάζυμό της, αλλά δύο μέρη κατέχουν την πρώτη θέση: το χωριό Κασταμονίτσα του Δήμου Μινώα Πεδιάδος στο Ηράκλειο και το χωριό Κρούστας του Δήμου Αγίου Νικολάου στο Λασίθι, όπου διοργανώνονται εορτασμοί προς τιμήν του κάθε Αύγουστο.

Σκιουφίχτα
Τα νόστιμα Σκιουφιχτά είναι παραδοσιακά χειροποίητα ζυμαρικά, που φτιάχνονται ένα προς ένα με ζύμη από αλεύρι, ελαιόλαδο και νερό.
Το όνομά τους προέρχεται από τη λέξη σκιούφιζω που στην κρητική γλώσσα σημαίνει στρίβω. Δεν ανοίγονται με πλάστη σε φύλλο αλλά φτιάχνονται με μικρά κομμάτια φρέσκιας ζύμης αφού πρώτα πλαστεί σε κορδόνια.
Κάθε κομμάτι (εδώ ξεκινά η χειροτεχνία) πιέζεται στη μέση με τα δάχτυλα, κάνοντας μια μικρή εσοχή πιέζοντας ταυτόχρονα για να στριφογυρίσει η ζύμη. Παραδοσιακά σερβίρονται με ζεστό φρέσκο βούτυρο ή στακοβούτυρο και πασπαλίζονται με τριμμένη ξερή μυζήθρα («αθότυρο» στο Ηράκλειο).

Ελιές
Οι απέραντοι ελαιώνες του Ηρακλείου καλύπτουν πάνω από 46 εκατομμύρια στρέμματα (στοιχεία 2018) και παράγουν εξαιρετικό παρθένο ελαιόλαδο και νόστιμες επιτραπέζιες ελιές, κυρίως της ποικιλίας Κορωνέικη.
Ανάμεσα στους ελαιώνες της περιοχής, ξεχωρίζουν τρεις περιοχές ΠΟΠ: ΠΟΠ Μεσσαρά, ΠΟΠ Βιάννος, ΠΟΠ Πεζά και ΠΟΠ Αρχάνες Ηράκλειο Κρήτης. Ανάμεσα στα χωριά Άγιοι Δέκα και Μητρόπολη Μεσαράς, βρίσκεται ο μνημειώδης Ελαιώνας Γόρτυνας, ο οποίος περιλαμβάνει αρκετούς αιωνόβιες ελιές του Ποικιλία Χοντρολιά που προηγουμένως κυριαρχούσε στις πεδινές περιοχές (σήμερα έχει αντικατασταθεί από το Ψιλολιά).


Κρασί
Το Ηράκλειο φιλοξενεί τον πιο ανεπτυγμένο αμπελώνα στην Κρήτη (τα ⅔ των παραγόμενων κρασιών είναι ΠΟΠ) με πέντε περιοχές ΠΟΠ: ΠΟΠ Αρχάνες, ΠΟΠ Δάφνες, ΠΟΠ Πεζά, ΠΟΠ Χάνδακας και ΠΟΠ Malvasia Χάνδακας.
Οι κυριότερες λευκές ποικιλίες είναι η Βηλάνα (η οποία παράγει φρουτώδη δροσιστικά κρασιά), οι τοπικές ποικιλίες Δάφνη και Πλυτό, οι οποίες πριν από λίγα χρόνια είχαν φτάσει στο σημείο της εξαφάνισης και τώρα κάνουν δυναμική επιστροφή, το Μοσχάτο Σπίνας, το Αθήρι, το Θραψαθήρι, η Malvasia Aromatica και άλλες διεθνείς ποικιλίες.
Οι κυριότερες ερυθρές ποικιλίες όχι μόνο του Ηρακλείου αλλά και ολόκληρης της Κρήτης είναι το Κοτσιφάλι και η Μανδηλαριά ενώ άλλες ερυθρές ποικιλίες είναι το Λιάτικο και οι γαλλικές ποικιλίες Cabernet Sauvignon, Merlot Syrah, Grenache Rouge, Mourvèdre, Carignan.

Γραβιέρα
Το διάσημο Κρητική Γραβιέρα ΠΟΠ, ένα από τα υψηλότερης ποιότητας και πιο αγαπημένα τυριά στην Ελλάδα.
Στην Κρήτη, φαίνεται ότι το τυρί παρασκευάστηκε για πρώτη φορά το Γεωργική Σχολή Γόρτυνας, στο Ηράκλειο κατά τις πρώτες δεκαετίες του περασμένου αιώνα. Το νέο τυρί κατέκτησε όχι μόνο τους Κρητικούς αλλά και ολόκληρη τη χώρα με την υπέροχη γεύση και το άρωμά του.
Είναι ένα σκληρό κίτρινο τυρί που παρασκευάζεται από πρόβειο γάλα στο οποίο μπορεί να προστεθεί έως και κατσικίσιο γάλα 20% και με περίοδο ωρίμανσης τουλάχιστον 3 μηνών.

Τοπικές συνταγές της περιοχής του Ηρακλείου (Κρήτη)
Καλιτσούνια με μάραθο ή τυρί
Τηγανητές πίτες σε στρογγυλό ή τετράγωνο σχήμα με γέμιση από αρωματικό μάραθο, μόνες τους ή σε συνδυασμό με άλλα χόρτα όπως σπανάκι ή σέσκουλο. Φτιάχνονται και με τυρί (ξυνομυζήθρα).
Όφτο (ή κρέας αντικριστό)
Θρυλικός, αρχαίος τρόπος ψησίματος μεγάλων κομματιών κρέατος, συνήθως ζυγουριού. Μια ολόκληρη ιεροτελεστία, καθώς το κρέας τοποθετείται από γνώστες μπροστά σε μια ανοιχτή φωτιά που καίγεται σε ένα λάκκο και ψήνεται αργά για ώρες μέχρι να γίνει απόλαυση. Στο παρελθόν, το κρέας στερεωνόταν σε ψάθινες ράβδους και πέτρες, στη συνέχεια σε τσιμεντόλιθους και τα τελευταία χρόνια σε μεταλλικές ράβδους.
Σπαγγέτι με αθότυρο
Τα μακαρόνια βρασμένα σε ζωμό κρέατος και πασπαλισμένα με άφθονο αθότυρο είναι το φαγητό των γάμων και των γιορτών, όπως και το γαμήλιο πιλάφι στα Χανιά και γενικά στη δυτική Κρήτη.
Το κρέας είναι κυρίως ζυγούρι αλλά και κατσίκι και κοτόπουλο. Η διαφορά γίνεται από τον άφθονο αθότυρο με τον οποίο το πασπαλίζουν. «Αθότυρος» είναι το όνομα με το οποίο βρίσκεται η ξηρή και αλατισμένη φρέσκια μυζήθρα ή ανθότυρος στην ανατολική Κρήτη και είναι ένα ημίσκληρο, αλμυρό τυρί που προσθέτει γεύση σε όλα.
Καπρικό (Γαλατάς, Θραψανό)
Το Caprico είναι ο αγριόχοιρος, το αρσενικό γουρούνι, το οποίο κόβεται σε πολύ μεγάλα κομμάτια, αλατίζεται πολύ και στη συνέχεια ψήνεται παραδοσιακά για ώρες σε ξυλόφουρνο, χωρίς υγρά, μέχρι να μελώσει και να γίνει ένα υπέροχο ορεκτικό.
Είναι συνηθισμένο στις ενδοχώρες του νομού Ηρακλείου, στο Θραψανό, στον Γαλατά, το οποίο φτιάχνεται το πρώτο Σαββατοκύριακο του Ιουλίου, και στη Βώνη, το οποίο φτιάχνεται στη γιορτή της Αγίας Μαρίνας.
Σε ορισμένες εκδοχές, μαρινάρεται όλη τη νύχτα σε αλμυρό νερό και ξύδι.
Λυχναράκια (ή Καλτσούνια φυντής)
Το πιο αγαπημένο πασχαλινό γλυκό, είναι πλέον διαθέσιμο όλο το χρόνο. Το φύλλο του είναι κάπως ζουμερό και παρασκευάζεται χωρίς μαγιά, η οποία χρειάζεται χρόνο για να φουσκώσει και να φουσκώσει.
Φτιάχνεται σε διάφορα σχήματα, με πιο διάσημο το «λυχναράκι», όπου η ζύμη τυλίγεται γύρω γύρω για να σχηματίσει μικρές μύτες όπως τα μελιτίνια της Σαντορίνης ή σε τετράγωνο σχήμα και ψήνεται στο φούρνο.
Η γέμιση φτιάχνεται με γλυκιά μυζήθρα και ζάχαρη και αρωματίζεται με κανέλα, μαστίχα, δυόσμο (βάρσαμο), ξύσμα λεμονιού κ.λπ.
Τζουλαμάς
Μια ιδιόμορφη γλυκιά πίτα με ρύζι που περιέχει επίσης κρέας κοτόπουλου ή συκωτάκια κοτόπουλου ή συκώτι από άλλο ζώο, καθώς και σταφίδες ή/και ζάχαρη και ξηρούς καρπούς. Το όνομα είναι τουρκικό και υπάρχει ακόμη και ένα τουρκικό γλυκό με το ίδιο όνομα, αλλά συνήθως τρώγεται στα χωριά της Μεσαράς / Μεσαράς κατά την Απόκρια και πριν από την Οθωμανική κατοχή.
Ίσως πρόκειται για βενετσιάνικη επιρροή.
Μεσσαρίτικο με μελιτζάνα
Ένα ωραίο καλοκαιρινό πιάτο με μελιτζάνα, πατάτες, σάλτσα ντομάτας, σε στρώσεις και ένα μείγμα τυριών.
Σαρικόπιτες
Στριφτές τηγανητές πιτούλες σε χαρακτηριστικό πλεκτό σχήμα που θυμίζει την κρητική μαντίλα. Το φύλλο είναι λεπτό με πολύ ελαιόλαδο που το κάνει τραγανό και τσικουδιά και η γέμιση είναι ξινοτύρι.
Οι σπανακόπιτες σερβίρονται με μέλι.

"
Το μικροκλίμα της περιοχής του Ηρακλείου, καθώς και ολόκληρου του νησιού της Κρήτης, που καθορίζεται από τις συνεχείς εναλλαγές των ψηλών βουνών και της θάλασσας, έχει δημιουργήσει μια μοναδική βιοποικιλότητα ιδανική για την ανάπτυξη αυτοφυών αρωματικών βοτάνων, μερικά από τα οποία βρίσκονται μόνο στο νησί.
travel.gr
"